فلسفه د ځوانانو لپاره

ماده یو عیني واقعیت ده. یعني مونږ هغه د پنځه‎ګونو حواسو (لامسه حس، د لیدو حس، د خوند حس، د اوریدو حس او بوی حس) په واسطه درک کولای شو. له همدې کبله هغه زمونږ له ذهن نه بهر شتون لري او خوب او سوچ نده.

مخکې له دې چې هیر مې شي یو شی درته وایم او هغه دا چې هیڅ شی د تل لپاره نشي کولای خپله ظاهري بڼه وساتي. آن که یو شی میلیاردونو کاله ژوند وکړي، بیا هم باید خپلې بڼې ته بدلون ورکړي او په یو نوي شي بدل شي. دا هم باید ووایم چې یو وخت داسې فکر ونکړئ چې ماده پیل او پای لري. نه؛ هیڅکله داسې نده. ماده تل وه او تل به وي. هیڅکله به له منځه ولاړه نشي. یعني په بې‎پایه زمان کې ده او په بله وینا، پیل او پای نه لري.

محسن خپرندویه

د ین‌ان به ادبي او هنري محفل کې ویناوې

په داسې شرایطو کې چې زموږ د هېواد هنر او ادب د نیواک او ارتجاع په مردارۍ او د ځان‏پلورونکو او مفسدو روڼ‏اندو له کرکې ډکو آثارو لړل شول او د غدارانو، جنایتکارانو او د هغوی د امپریالیستي بادارانو په چوپړ کې دی. په داسې شرایطو کې چې اکثره هنرمندان او شاعران د دې پر ځای چې د ولس درد او کړاو بیان کړي، د وطن پلورونکو او مافیایي مشرانو لاسونه ښکلوي او د ولس وینه د هغوی له سرونو څټي؛ په داسې حال کې چې زموږ ټولنه آګاهي‎ورکوونکو او انقلابي شعرونو او سندرو ته سخته اړتیا لري، خو د سمیع حامد په څېر «اسهالیان» د «پوسټ مډرنیست» چټیات وړاندې کوي؛ په داسې شرایطو کې چې زمونږ هنر او ادب او د ټولنې ټوله مخبنا طالباني، ککړه او د ساه‎بندۍ حالت ته رسیدلې، موږ یو «کلتوري پوځ» ته اړتیا لرو، مګر دا پوځ به هغه وخت اغیزمن وي چې په هغه انقلابي پوهه او لاره سمبال شي چې ملګري مائوتسه‎دون د ولس په ژبه د هغې فورمولبندي کړې ده.

زموږ په تيارو کې د ډوبې شوې ټولنې د اړتياو په درک کولو سره «محسن خپرندويه» دا اړینه وګڼله چې د «ين‎ان په ادبي او هنري محفل کې ویناوې» بيا ټايپ او خپره کړي، تر څو ځوان او ژمن شاعران او ليکوالان د هغې په رڼا کې خپله لاره پيدا او «د توري په څیر» آثار وړاندې کړي، چې زموږ په ټولنه کې یې ځای له بده مرغه ډېر خالي دی.

محسن خپرندویه

سخنرانی‌ها در محفل ادبی و هنری ین‌ان

در شرایطی که هنر و ادبیات کشور ما با گند اشغال و ارتجاع و افرازات عق‌آور روشنفکران خودفروخته و مسخ‌شده ملوث و در خدمت خاینان، جنایتکاران و اربابان امپریالیست شان قرار گرفته است؛ در شرایطی که اکثر هنرمندان و شاعران به جای فریاد درد و آلام مردم به دست‌بوسی وطنفروشان و مافیاسالاران می‌روند و از سر و روی آنان خون توده‌ها را می‌لیسند؛ در شرایطی که جامعه ما به شدت نیازمند شعر و آهنگ و آثار آگاهی‌بخش و انقلابی است اما «اسهالیان»ی از جنس سمیع‌حامد چرندیات «پست‌ مدرنیستی» ارایه می‌دارند؛ در شرایطی که هنر و ادبیات و تمامی روبنای جامعه ما طالبانی و آلوده و خفقان‌آور می‌گردد ما به «ارتش فرهنگی» نیازمندیم ولی این ارتش زمانی موثریت خواهد داشت که مجهز به آگاهی و روش انقلابی‌ای باشد که رفیق مائوتسه‌دون با موشکافی و زبان عام‌فهم آن را فرمولبندی نموده است.

با درک نیازمندی جامعه فرورفته در تاریکی ما، «انتشارات محسن» بازتایپ و نشر «سخنرانی‌ها در محفل و ادبی و هنری ین‌ان» را لازمی دانست تا شاعران و نویسندگان جوان و متعهد در پرتو آن راه شان را بیابند و آثار «خنجرگون» عرضه نمایند که جایش در جامعه ما متاسفانه بشدت خالیست.

انتشارات محسن

در باره برخی از موازین سازمانی

برای انقلاب کردن باید حزب انقلابی، حزب طبقه کارگر وجود داشته باشد. و طی یک قرن گذشته احزاب کمونیست در سراسر جهان طلایه‌دار نبرد طبقه کارگر علیه ارتجاع و پیشاهنگ او در مارش ظفرنمون‌اش به سوی جهان نوین بوده است. از آوانی که مارکس و انگلس در شرایط نوین مبارزه طبقاتی در جامعه سرمایه‌داری و دستاوردهای علوم طبیعی و اجتماعی عصر (فلسفه، حقوق...) سوسیالیزم علمی را تدوین نمودند، همزمان به خاطر پیکار ظفرمند پرولتاریا، روی تشکل پیشروترین پرولتاریا در حزبش تاکید نمودند که بدون حزب طبقه کارگر شناخت صحیح جامعه، نیروها و تغییر آن به سوی جهان نوین ممکن نیست.

لنین در شرایط امپریالیزم، اهمیت حیاتی حزب طبقه کارگر را روشن ساخت و اساس تیوریک ایجاد حزب پرولتاریا را در اثر جاودانه‌اش «چه باید کرد؟» متجلی ساخت و راه عام ایجاد حزب طبقه کارگر را در جنبش مارکسیستی جهان ترسیم نمود و با تاسیس حزب بلشویک بزر گترین دژ ارتجاع را در اروپا به زانو درآورد.

سازمان رهایی افغانستان

سازمان را تحکیم بخشیم

سازمان ما در یکی از توفانی‌ترین مراحل عمرش به سر می‌برد. مشخصه اصلی این دوران سازمان ما چنانچه می‌دانیم همانا درگیر بودن با تمام نیرو و امکاناتش در جنگ آزادیبخش ضد روسی می‌باشد. این مرحله از تاریخ سازمان (بخصوص پس از تجاوز روس‌ها تا امروز) از بسیاری جهات به هیچ وجه با سال‌های قبل از آن قابل مقایسه نیست. در اینجا قصد مقایسه مراحل مختلف تاریخچه سازمان را نداریم تنها در ارتباط با بحث‌ها و مبارزات ایدیولوژیک جاری درون سازمان باید به مسئله کار ایدیولوژیک و سیاسی اشاره کرد.

سال‌های پیش از تجاوز روس‌ها اوضاع طوری بود که سازمان می‌توانست با فرصت و امکانات بیشتر به پرورش و تربیت ایدیولوژیک و سیاسی و ارتقای آگاهی اعضا به طور نسبتا وسیع و جامعی رسیدگی نماید اما با درگیر شدن-به طور روزافزون و عمیق‌تر- در جنگ مقدس رهایی‌بخش ضدروسی این امر بالاجبار نتوانست و نمی‌توانست، با آهنگ رضایت‌بخش نظیر سابق به پیش رود.

سازمان رهایی افغانستان